Het Achterhuis in Gelderland

Dankzij een vriendelijke asielwet stonden er enige tijd geleden per jaar honderdduizend mensen op onze stoep. Dat kan een bevolking van zestien miljoen natuurlijk niet behappen. Andere wetten dus. Nu zijn het er nog twaalfduizend. Daar kan ik mee leven, een soort wet van verdeling van ellende en toch voorkomen dat we het vuilnisvat van de wereld worden. Maar we zouden geen volk van krenterige hersenloze wettische kruideniers zijn als we daarna vergaten waar die wet voor diende. Tussen wal (100.000) en schip (12.000) vielen zo'n 40.000 mensen die hier al jaren wonen en waar wij nog steeds vanaf willen. Waarom ? Omdat het wet is. De letter van ... De geest van de wet is totaal anders. 'We' kunnen die mensen gemakkelijk absorberen, 'we' willen dat graag, maar in Den Haag en bij de partijbonzen is men zo ontmenselijkt dat men niet meer wil begrijpen waar het over gaat, en de groeiende burgerlijke ongehoorzaamheid niet ziet. Het Vlie verhaal kennen we, Ameland, ik weet uit eigen waarneming hoe dat op Terschelling ging. Met een totale vanzelfsprekendheid pasten die asielzoekers, pikzwart of niet, in een kleine gemeenschap :" Welkom, kun je wat ? Ga je gang ." Den Haag vraagt weer om een tweede Fortuyn, als de kiezers tenminste de moeite nog nemen. Anderen gaan gewoon over tot wat ze zelf vinden dat hoort. De achterhuizen verrijzen nu openlijk in Gelderland.
Wordt het geen tijd voor een razzia'tje hier en daar ? Dat zou goed zijn voor een volksopstand.
Het leger ? Wedden dat niemand dat durft ?
Is er niet ergens een cynische politicus die ziet dat deze mensen goud waard zijn in onze samenleving ? Het zijn echte vechters, intelligente aanpassers. We zouden juist moeten vragen of ze alsjeblieft willen blijven in dit aangename land .
Dat zou een prettige aanvulling zijn van die "Nederlanders' , die eigenlijk niet hier willen wonen, maar dat hier toch doen. Met satellietschotel.

joep steinmeijer