de moord op mijn Oma

Mijn grootmoeder was een heel intelligente vrouw. Ze bestierde een hele familie met manipulatie, een Katholiek waardig. Ze praatte tegen A, zei iets anders tegen B en kreeg zo bij C haar zin. Ik heb er zelf nooit last van gehad, ik was de enige die niet bang voor haar was. Dat was oorzaak en gevolg, overigens.
Mijn grootmoeder wist alles van communiceren. Van praten, bedoel ik. Tot 1930 was dat zo gebruikelijk.
Omstreeks die tijd werd de telefoon gemeengoed. En dat met dat ding heeft ze nooit goed kunnen vinden.
Ze riep door de hoorn alsof ze zelf Zwolle moest begillen. Niet dat het haar hinderde.

Het is me nog niet duidelijk waarom heel slimme mensen van een bepaalde leeftijd absoluut niet met Een Computer of Het Internet kunnen omgaan.
Je zou kunnen denken dat ze de leer-leeftijd gehad hebben. Vol is vol, alle banen ingesleten .
Mijn enige Beethoven vioolconcert is nog steeds dat van Krebbers. Maar dat was mijn eerste .
Maar sommigen hanteren dat nieuwe speeltje even gemakkelijk als hun jongste kind .
(.....dat hanteert) {oef, bijna aangeklaagd voor kinderporno}
Er zijn vreemde zaken tussen niet-willen en niet-kunnen. Kom ik op terug .

Mijn Grootmoeder ? Die belde mij op haar drieéntachtigste voor advies of ze moest verhuizen naar haar oudste zoon. Ze werd oud en Zoon wilde Held zijn en creeërde een aanleunwoning avant-la-lettre voor Zijn Oude Moeder.
Ik heb ja gezegd.
Oudste Zoon bleek geen Held. Zijn vrouw al helemaal niet.
Of die misschien een rekening (zie boven) vereffende weet ik niet zeker.
Ik heb mijn Oma toen een slecht advies gegeven.
Drie jaar later reed ik haar naar Jongste Zoon. Twee jaar daarna reed ik in de rouwstoet.
Een oude 2CV na de zwarte rouwauto's, maar vóór de BMW's en de Mercedessen.
Zo regelt Enschede dat. Helemaal vanzelf. Want Oudste Kleinzoon.
Cadeau'tje van Oma Trui, posthuum. De Doerak .
grj
http://steinmeijer.net