mijn geheugen

een geheugen is een raar ding

Vrijdagavond 28 januari om elf uur 's avonds. Telefoon. Mijn broer Ben :

" Weet je wie mij heeft leren fietsen ? ".
" Ik ".
" Ja ".
-------------------------------------------------
weetje-wie-mij-heeft-leren-fietsen ? ik
-------------------------------------------
Zo snel ging het, ik gaf antwoord zonder na te denken, zelfs zonder te weten wat ik ging zeggen .
Het zal meer dan vijfenveertig jaar geleden zijn geweest dat ik hem op een fiets heb gezet en ik heb later nooit aanleiding gehad om daar verder aandacht aan te besteden .

Ben ook niet, maar die droomde er over, oorzaak onbekend, geen aanleiding .

Hij had de tijd gehad het zich te herinneren .

Ik niet, en mijn antwoord was er meteen .

Ergens in mijn hoofd zat een klontje hersencellen meer dan veertig jaar te wachten op deze vraag .

Het leven is wonderlijk ......