Toen ik mijn eerste twee OM body's kocht heb ik er meteen speciale tele- en groothoekmatglazen laten inzetten. Nu heb ik er een OM1 en een OM10 bij, en ook daarin moesten andere .

Mijn derde en vierde Oorbel

Ze kwamen in een bubbeltjesenveloppe uit Rotterdam, in twee cassettes, de Matglazen 1-1 en 1-2 van Olympus .

Elk in een zwart-met-goud design kartonnen doosje, daarin een zwarte cassette van verbazend zwaar plastic met een transparante deksel die om een echt scharnier draait en met een klik sluit .

In die cassette zitten, elk in een vak, een penseel tegen stof, en een speciaal gemaakt verchroomd pincet die je moet openknijpen tegen een veertje in.

>loslaten, en wat er in zit is klemvast<

In het derde vakje zit, achter een dunne rand tegen een stalen veertje geklemd, een matglas van bijna een millimeter dik .
Het meet verder 25 bij 37 millimeter, is een ietje bol aan de bovenkant en de onderkant is matgeëtst met een cirkel van twee millimeter in het midden. In die cirkel zitten een soort freshnellenzen, (bij 1-1 iets anders dan bij 1-2), haaks op elkaar .

Iedere onscherpte, hoe weinig ook, geeft meteen een rumoerig beeld in dat hele kleine cirkeltje .

Dit stukje kunststof, misschien een halve gram zwaar, is het belangrijkste onderdeel van een spiegelreflexcamera .

Olympus maakt de OM niet meer, maar deze juweeltjes kostten in 1976 negenennegentig gulden per stuk .
Ze zijn iedere cent waard, en komen in het doosje waar ze recht op hebben .

Als diamanten oorbellen voor mannen .

grjoep
steinmeijer.net