ouderwets

Het is vijfenzeventig kilometer rijden naar mijn camerareparateur en ik doe het graag. Het heeft iets ouderwets, je eigen vakman waar je mee kunt praten over de nukken van je sjieke speelgoed en waarmee je kunt overleggen wat het beste voor ze is.
Alsof je met een meubelmaker de restauratie van een tafel bespreekt, met een portretschilder de robe van je vrouw .
Je kunt laten zien waarom je je zorgen maakt over de reumatische sluiter van je OM10. En hij vertelt je dat hij het matglas in die camera wel kan vervangen door een mooier en dat hij er vast nog wel een paar heeft liggen, zodat ook het matglas van mijn OM2 eindelijk van de toeters en bellen af is. (op het Internet zijn ze, als ze al te vinden zijn, onbetaalbaar.) Je kunt je samen afvragen waarom die OM2 vorige zomer zomaar veel korter kon belichten dan de 1/1000 en dus drie films verpestte. Hij beschouwt dat als een interessante puzzel, dus ook mijn 400mm Panagor, medeschuldige, ligt nu daar.

Hij heeft me eens tot het laatste schroefje laten zien hoe een Olympus camera werkt, sluitergordijnen en veertjes, vertraging en rem, klampjes en nokjes, verdrijvingsasje, het voordeel van een sluiter van doek boven een van titanium bij zandkorrels, de tandwieltjes die niet aan slijten toekomen .
Als anatomie je boeit maakt het niet uit wat je uit elkaar haalt.

Ik ben een redelijk gelukkig mens, in mijn negentiende eeuw.

grjoep
steinmeijer.net