Uit : de Volkskrant

Een van de zeldzame verhalen waarbij een ervaren huisarts en niet te vergeten heel ervaren ambulancepersoneel echt een leven redden. Heel soms heeft geneeskunst zin .

Door het oog van de naaId .

‘Pijn in de heupen’ staat er op het briefje dat de assisstente mij in de handen stopt.
Ze legt de hand op de hoorn van de telefoon waarmee ze met een andere patient in gesprek is en fluistert: 'Kun je zo, als je tijd hebt, deze man met pijn in de heupen terugbellen? Ik heb nu een spoedje aan de lijn.'
Pijn in de heupen is inderdaad in het algemeen niet zo dringend. Ik bel het opgegeven nummer en krijg de vrouw van de patient aan de Iijn.

'0 dokter, belt u nog,' zegt de vrouw. 'We staan net klaar om naar het ziekenhuis te gaan. Mijn man heeft zo'n pijn in zijn rug, zo piotseling begonnen.' Ik vraag of ik haar man kan spreken. 'Dokter, zegt hij 'ik heb zo'h pijn in mijn heupen. Heel erg, ik houd het niet hoor.'
Hij heeft geen koorts, geen pijn in de buik of pijn op de borst, wel in het verleden een bypass-operatie gehad.
'Het is pijn in mijn heupen, zonet begonnen', zegt de man nu wat wanhopig. 'We gaan naar de eerste hulp, ik heb mijn jas al aan,' voegt hij er aan toe.
'Dat kan, maar als u toch op pad gaat, waarom komt u niet eerst langs de huisartsenpost?', vraag ik.

Tien minuten later wandelen ze binnen. De man klampt mij aan in de gang en zegt. 'Mag ik gaan liggen, ik voel mij beroerd.' Hij ziet grauw en zweet parelt langs zijn haargrens.

'Bel met spoed een ambulance’, zeg ik tegen de assistente. Ik heb de man nog niet onderzocht. maar hij hoort niet op een huisartsenpost, dat is duidelijk. Als het geen hartaaanval is, moet het wel een aneurysma zijn (een scheur in een bloedvat . Hij moet zo snel mogelijk hier vandaan .

Bloeddruk en pols zijn goed, de buik is soepel. Maar de man is niet goed. Hij is onrustig, hij wil van het bed af, ligt te rollen, maar gaat op mijn verzoek weer liggen. Tien seconden later richt hij zich weer op. De ambulance is gelukkig snel ter plekke.

Een ziekenhuis vinden dat bereid is tot opname, levert meer problemen op. het moet een ziekenhuis zijn met vaatchirurgie, hoewel ik nog geen harde diagnose heb.
Het eerste ziekenhuls geeft niet thuis. 'Er is vandaag geen anesthesie in het ziekenhuis', zegt de portier. Het tweede ziekenhuis ligt buiten onze regio.
'Is het wel zeker een aneurysma?', waagt de assistent-chirurg nog. Hoe kan ik dat nou zeker weten, zonder verder onderzoek met een echo of een scan?

Ik probeer een derde ziekenhuis, maar de ambulancebroeders draven al het pand uit. 'We bellen wel vanuit de wagen', roepen ze.

Ik zit wat te piekeren over het bekende oog van de naald. Wie kan er in godsnaarn via de telefoon van een klacht over pijn in de heup een aneurysma maken? Wat was er gebeurd als ik pijnstilling had aangeraden? 'Neemt u maar een paracetamol' Hoe kan het dat de man toch zo snel op de post verscheen?
Ik voel dat succes,en een eventuele mislukking erg dicht bij elkaar kunnen liggen. Als de patient nu niet wordt geopereerd, zal hij het niet overleven.

De volgende dag probeer ik te achterhalen hoe het verder met hem gelopen is. Ik moet drie ziekenhuizen bellen voordat ik de patient gelokaliseerd heb. Hij blijkt opgenomen te zijn in het ziekenhuis waar, geen anesthesie was. De ambulance is er gewoon heen gereden.

Na een half uur telefoneren krijg ik een arts te spreken: het was inderdaad een aneurysma.

De man maakt het goed .