Gedeeld Leed

" Tot nog toe denk ik dat mijn auditorium bestaat uit een klein aantal lezers. De omvang van het heelal daargelaten, lijkt het me toch zinvol zo nu en dan respons te krijgen. De ervaring heeft geleerd dat dat geen criterium hoeft te zijn, als het gaat om maatstaven van bijzondere kwaliteit, maar kennelijk begrijpt menig medemens dat er toch hoop leeft in afwachting van een eindeloos uitblijvend antwoord. Hetgeen mij telkens weer moed geeft het eindeloze vragen voort te zetten."

Bovenstaand stukje vond ik op de website van Galerie Lieve Hemel van Koen Nieuwendijk.

Ik zelf heb, behalve dit weblogje dat een plek is om losse gedachten te dumpen, ook nog een Nieuwsbrief als begeleiding van mijn ietwat uit de hand gelopen strand, zand en zeefotografie. Achtenvijftig mensen, ook vrouwen, (iedereen ken ik, of komt uit de foto- of bootjeswereld) krijgen die brief-met-vaak-kleurenplaatjes ; ik ben onderhand bij nummer 40, vorig jaar zijn het er 56 geworden.
Soms staat er uitleg in over hoe of wat, soms een experiment, soms een kleine dia-show met een schippersnachtmerrie, soms commentaar op een lelijk schip, vaak een aankondiging van een nieuwe expositie(website) of van een deel van de 2003 foto's.
Een keer heb ik stapvoorstap laten zien hoe je een op zich niet interessante (dus mislukte) dia zuiver fotografisch (niet met tekst of zo) kunt optuigen tot een aanklacht tegen een zinloze oorlog. Ik heb een foto laten zien met de leuke stukken als kleine deelfoto's met een lijstje erom .
Op mijn portal (per dag zo'n vijfentwintig bezoekers) staat een uitnodiging om in te schrijven voor die Nieuwsbrief ; één mens per jaar .

Sjoege ?

Bijna nooit dus, beste Koen, het is liefdewerk oud papier .
Weinigen hebben belangstelling voor denk- en taalspelletjes .
Je moet het voor je eigen lol doen, en geen applaus verwachten .

grjoep
steinmeijer.net